بسمه تعالی

با سلام خدمت شما دوستان عزیز

در نظرسنجی مطلب قبل دوستی گرامی، منت بر سرم نهادند و اعلام کردند که:

* سلام. به نظر من عاملی که امثال ابن ملجم را به جامعه تحویل میدهد؛ قرائت جاهلانه از دین است. قرائتی که بزرگواری آن را تخرخر نامیده. واقعاْ عالم لاابالی وجاهل مقدس مآب هست که این میشود و چنین میکند. *

درست است ... فکر میکنم حضرت علی (ع) بود که فرمود: (( حماقت دردی است که درمان ندارد )). افرادی هستند که نا آگاهانه، به دین ( چه اسلام و چه ادیان دیگر) از روی باورهای  پدرانشان ویا افراد دیگر، نگاه می کنند. حال، چه این  درست باشد چه غلط، آنها حاضر نخواهند بود که اندکی روی این باورها فکر کنند. اینها همان احمقها هستند. اینها خطرناکند اما فقط برای احمقهایی مانند خودشان. اما افراد دیگری هم هستند که آگاهانه و از روی عمد، باور های غلط و برداشت های نادرست خود  را در همه جا جار میزنند و خودشان را، عالم و آنچه را که میگویند، دین می نامند. اینها خطرناکند، بسیار هم خطر ناکند.

دوستان،  می ترسم که من هم جزء این افراد باشم... باز هم از شما می خواهم هر اشکالی ، اشتباهی از نوعی که در مطالبم دیدید به من بگویید.

به هر حال ، چندی است که از موضوع وبلاگم کمی دور شده ام که:

* ما قصه سکندر و دارا نخوانده ایم ... ز ما جز حکایت مهر و وفا مپرس *

چند وقت پیش یکی از دوستانم  سوالی پرسید که برایم جالب بود ایشان گفتند که:  آیا اطلاع خداوند از آینده ما و کارهایی که ما در آینده انجام خواهیم داد دلیل بر جبر ما نیست؟

به عبارت دیگر چون اگر انسان مختار بود می توانست مثلا در یک ساعت بعد، هر کاری که دلش خواست انجام دهد. پس چطور خدا میداند که انسان دقیقا چه کاری می خواهد انجام دهد. دوستان... مثالی برای شما می زنم: (( فرض کنید یک مادر و بچه اش در کنار جوی آبی نشته اند. هوا گرم است و آب زلال، بچه به آب نگاه می کند و دلش می خواهد که شنا کند. او به مادرش نگاه می کند تا اجازه بگیرد، اما قبل از آنکه کلمه ای بر زبان بیاورد، مادر به او می گوید که آب سرد است و اگر شنا کنی مریض می شوی)).

دوستان... ما این مورد و هزاران مورد مشابه را بین والدین و بچه هایشان در اطرافمان می بینیم. حال آیا این دلیل بر جبر بچه است؟ یعنی چون مادر از خواسته بچه آگاه شد پس این دلیل بر جبر بچه است و بچه از خود هیچ اختیاری ندارد. بدون شک اینگونه نیست

بلکه این به آن دلیل است که پدر و مادر چون همواره در کنار بچه هایشان بوده اند و او را تربیت کرده اند، به خوبی او را میشناسند و به رفتار و کردار او آگاهی دارند. به عبارتی به علت عشقی که بین آنها است، احساس بچه، احساس آنها نیز است.

حال خداوند هم همین طور است البته این مثال ناچیزی است، اما می توان گفت که چون خداوند خالق انسان است همواره با بوده و از رازهای درون او آگاه است و او را بهتر و بیشتر از هر کسی دوست دارد و به او عشق می ورزد ، پس نه تنها می داند که انسان در چند ساعت آینده چه کاری می خواهد انجام دهد بلکه می داند او در چند سال آینده چه کاری می خواهد انجام دهد.

دوستان ... اگر اشکالی در این متن مشاهده کردید حتما آن را به من تذکر دهد، که منت بر سرم می گذارید.

* به امید آنکه همه مامعشوق شایسته ای برای آن عاشق عزیز باشیم *