بسمه تعالی

با عرض سلام خدمت شما عزیزان ...

** فرا رسیدن ماه محرم را به همه شما عزیزان تسلیت عرض می کنم **

* در مورد مطلب قبلی، دو دوست عزیز ( آقا صمد و طلبه) اشکالی را وارد کردند، و هر دو نظر بر این داشتند که سنی ها هم به علی(ع) احترام می گذارند ولی عقایدشان با ما کمی تفاوت دارد... نظر شما کاملا درست است. باید بگویم که در متن قبل چند جمله جا افتاده است و همین  باعث شد این چنین برداشتی از متن شود. به هر حال اگر  ناخواسته اهانتی به برادان سنی شده است از همینجا از همگی آنها پوزش می طلبم.

دوستان آیا شما می دانید که خداوند تا چه اندازه مهربان است... عزیزان میدانید که همه چیز در اختیار اوست. و او هر چه بخواهد انجام می دهد بدون آنکه کسی ایرادی بر او بگیرد. او به ما اجازه عبادت می دهد و به ما لطف می کند و راه را برای ما باز میگذارد تا عبادت کنیم و وقتی که ما عبادت کردیم، او می گوید که بنده ام مرا عبادت کرده پس برای او ثواب بنویسید... او حتی وسیله عبادت را نیز فراهم می کند و حتی گاهی ما را مجبور به عبادت می کند... و وقتی که ما عبادت می کنیم ، او نمیگوید که همه کار را من کرده ام پس این بنده هیچ ثواب نمی برد ... بلکه باز هم میگوید بنده ام مرا عبادت کرده پس برای او ثواب بنویسید... و حتی زمانی که ما اشکالاتی در عبادت خود داریم او می گوید اشکالات او را نادیده بگیرید زیرا که او مرا عبادت میکند، برای او ثواب بنویسید. دوستان اگر کمی فکر کنید می بینید که او همه چیز را برای عبادت فراهم میکند، همه کار را او انجام میدهد و بعد میگوید ثوابش را به پای بنده ام  بنویسید.

دوستان گاهی خداوند مشکلاتی را در زندگی برای ما پیش می آورد، که راهی جز رفتن به سوی او برای ما نمی ماند ما بواسطه آن مشکلات به خدا نزدیکتر می شویم. حتی در این مورد هم خدا نمیگوید که من مشکلات را فراهم کردم و او پیش من آمد، و یا نمی گوید که او راهی غیر از این نداشت و مجبور شد به سوی من بیاید... بلکه می گوید بنده ام بسوی من آمده پس من هم به سوی او میروم. عزیزان با این همه، گاهی ما این لطف را نمی بینیم و نافرمانی می کنیم، ولی او میگوید صبر کنید تا بنده ام  توبه کند.

دوستان فکر میکند که این همه لطف و مهربانی برای چیست. آخر یکی نیست به این خدای عاشق بگوید که ای عزیز، تو این همه مخلوق خوب داری آنوقت آمدی و موجودی را خلق کردی از یک مشت گل و خاک، و او را اشرف مخلوقات نامیدی. ای خدا این اشرف مخلوقاتت  شب و روز عصیان میکند. آنوقت تو همه آنها را نادیده میگیری. ای خدا تو به ما همه چیز دادی ، تو به ماقدرت عظیم اختیار را دادی و آنوقت ما بواسطه این اختیار گناهانی انجام می دهیم که ملکوتت به لرزه می افتد. ولی تو باز هم عاشق وار صبوری میکنی مگر ما چه هستیم که تو اینگونه به ما لطف داری... حتی میگویی که همه جهان را برای ما خلق کرده ای تا ما استفاده کنیم... ای خدا ، من را چه به دخالت در امور تو... تو خالقی، تو عظیمی، تو کریمی، تویی که همه چیز به دست توست و بر همه چیز قادری.

عزیزان خداوند بسیار مهربان است... او با آن قدرت عظیمش آن چنان با ملایمت با بنده اش برخورد می کند که گویی... . دوستان به حکایت زیر توجه کنید. نظر شما در مورد آن چیست؟ لازم نیست جوابی دهید... فقط کمی در مورد آن فکر کنید:

* می گویند که در زمان حضرت عیسی(ص)، شخصی در عبادتگاهی قریب به 70 سال مشغول عبادت بود. روزی خداوند به حضرت عیسی(ص) می فرماید که: برو و به آن زاهد بگو که خداوند می خواهد تو را به فضل و کرمش  وارد بهشت کند. حضرت می رود وبه آن زاهد میگوید که: ای زاهد، خداوند می خواهد تو را به فضل و کرمش وارد بهشت کند. زاهد که این را میشنود ناراحت می شود و می گوید: به فضل و کرمش؟ پس عبادت 70 ساله من کجا رفته که حال می خواهد به فضل و کرمش مرا وارد بهشت کند؟. در همین لحظه دندان درد شدیدی بر زاهد نازل می شود به طوری که از درد بر زمین می افتد و فریادش به هوا می رود... در این حال از خداوند به حضرت عیسی(ص) فرمان می آید که: به آن زاهد بگو که من عبادت هفتاد ساله ات را می خواهم تا دندان دردت را خوب کنم. زاهد که از درد در حال مرگ بود، با این امر موافقت می کند. هفتاد سال عبادتش را میدهد و خدا  دندان دردش را خوب می کند. و بعد از طرف خدا به عیسی(ص) وحی می آید که: ای عیسی به آن زاهد بگو که حال خداوند می خواهد تو را به فضل و کرمش وارد بهشت کند. *

** به امید آنکه همه ما معشوق شایسته ای برای آن عاشق عزیز باشیم**